Kochani Rodzice, Nauczyciele polskich szkół i przedszkoli,
Wszyscy, którym droga jest sprawa wychowania dzieci i młodzieży!
Rozpoczął się kolejny rok szkolny i katechetyczny. Niedzielną Mszą św. inaugurujemy ten szczególny czas, tak ważny w życiu nie tylko młodych ludzi, ale także ich rodziców i wychowawców.

W dzisiejszej Ewangelii spotykamy Jezusa – Nauczyciela i Mistrza, który zwraca uwagę swoich słuchaczy, że nikt nie może być obojętny na to, co dzieje się z jego bliźnim. W swojej „mowie na temat braterstwa” Jezus podaje konkretną metodę, jaką należy stosować wobec kogoś, kto w czymś zawinił: najpierw trzeba zacząć od bezpośredniej osobistej rozmowy z nim, a gdy nie przynosi ona rezultatu, należy udać się do tych, którzy mogą pomóc w rozwiązaniu problemu. Być może powierzchowna lektura tego fragmentu Ewangelii sprawia wrażenie bardzo surowej mowy Jezusa, bo przecież zostaje tu szczegółowo opisana procedura swoiście dyscyplinarna, a nawet kończy się ona prawnym wyrokiem. W rzeczywistości jednak cały ten fragment przeniknięty jest pasterską troską o zbawienie najsłabszych oraz skierowaną do wszystkich zachętą, by poczuli się odpowiedzialni za drugiego człowieka.

Szczególnie zapadają jednak w naszej pamięci ostatnie słowa z dzisiejszej Ewangelii: „Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie” (Mt 18,19). Widać wyraźnie, że akcent położony jest tu na „zgodę”. Słychać w tych słowach zachętę do „wspólnoty serc”, które łączą się, aby zgodnie o coś prosić. Właśnie owa „wspólnota serc” gwarantuje wysłuchanie modlitwy. Zachęceni tym zapewnieniem pragniemy zaprosić Was, Siostry i Bracia, do modlitwy o ducha wychowania chrześcijańskiego w naszej Ojczyźnie.

Czytaj więcej...

Skończyły się już wakacje. Minęły upały. Słońce jakby przygasło. Dni coraz krótsze. Zrobiło się chłodniej. Pozostały jedynie ciepłe, miłe wspomnienia z pobytu nad wodą, morskich kąpieli, górskich wędrówek, wieczornych spacerów, dyskotek.

Dziś z nutą nostalgii przywołujemy te wakacyjne przygody. Ale cóż, wszystko, co dobre, szybko się kończy. Dziś, ubrani odświętnie, gromadzimy się tu w świątyni, aby razem z Bogiem rozpocząć nową przygodę, przygodę ze szkołą. Nie mniej ciekawą, frapującą, ubogacającą. Trzeba więc zebrać siły, wzbudzić szlachetne pragnienia, aby ze świeżym zapałem wyruszyć na szkolne szlaki odkrywania wiedzy, zdobywania nowych sprawności.

Dzisiaj usłyszeliście w Ewangelii o tym, że Pan Bóg każdemu człowiekowi daje różnorakie dary, zdolności, talenty, i chce aby człowiek, uczeń szczególnie te talenty, te zdolności rozwijał poprzez naukę, pracę. To jest naszym obowiązkiem. Z każdego zmarnowanego talentu będziemy kiedyś musieli odpowiedzieć, zdać sprawę przed Bogiem. Wśród was wiele jest osób zdolnych i bardzo zdolnych.

Niektóre mają zdolności łatwego uczenia się języków obcych, inne dzieci mają słuch muzyczny, inne mają zdolności łatwego uczenia się matematyki, geografii czy historii albo posiadają sprawności fizyczne. Ci, którzy te talenty w sobie rozwiną, będą kiedyś w wielkim poważaniu u ludzi, będą dobrymi fachowcami. Może wśród nich będą lekarze, nauczyciele. Ale nad tymi talentami trzeba już teraz zacząć pracować, już teraz je rozwijać. A oprócz ludzi bardzo wtedy będzie zadowolony z was Bóg, pochwali was za to i da nagrodę o jakiej nawet nie marzycie.

Na pewno oglądaliście nieraz w telewizji zawody lekkoatletyczne i z pewnością zwróciliście uwagę jak bardzo ważny jest w konkurencjach biegowych moment startu. Zawodnicy sprężają się, wytężają uwagę, aby nie przegapić tego momentu i aby się nie spóźnić, bo wtedy, już na początku, wszystko byłoby stracone. Tak też bywa z nauką. Dobry start, to początek sukcesu. Nie opóźniajcie tego startu, wystartujcie od razu, od pierwszego dzwonka, od pierwszej lekcji.

Wiecie też dobrze, że każdy sukces sportowy, czy to wspaniałe skoki Adama Małysza, czy wygrane eliminacje do mistrzostw świata polskiej drużyny piłkarskiej, były okupione wielkim trudem, gigantyczną pracą. Nie jest inaczej w osiągnięciach szkolnych. Mogą potwierdzić to ci, którzy przed wakacjami na zakończenie roku szkolnego odbierali nagrody. Za ich sukcesami kryła się codzienna, systematyczna, czasem ciężka i żmudna praca. Ale to wszystko się opłacało. Niech nie zabraknie olimpijczyków wśród was, w szkolnych konkurencjach, w dyscyplinach naukowych każdego przedmiotu.

Pamiętajmy też o tym, że temu wszystkiemu zwykle towarzyszy ogrom trudu wielu ludzi, najpierw rodziców, którzy przygotowują was, zaopatrują w podręczniki i przybory szkolne, wspomagają was i pilnują, aby czas nauki nie poszedł na marne. W trudzie szkolnego siewu kryje się wielka praca nauczycieli, którzy dobierają odpowiednie programy, najlepsze książki, aby wam przekazać jak najskuteczniej mądrość i wiedzę. A za tym wszystkim kryje się trud dyrekcji, która czuwa nad całością funkcjonowania szkoły, trud pracowników, obsługi szkoły. Umiejmy to wszystko zauważyć i docenić. Na samym początku tej szkolnej sztafety prośmy Boga o siły, o mądrość, o wytrwałość. Niech czas nauki czyni nas ludźmi mądrzejszymi, lepszymi. W tej twórczej, pięknej pracy niech towarzyszy nam Boże błogosławieństwo.

W związku z katastrofalną suszą panującą w Afryce Wschodniej i w krajach tzw. Rogu Afryki (Somalia, Erytrea, Dżibuti, Etiopia), najpoważniejszą od 60 lat, Benedykt XVI zwrócił się z apelem o pomoc dla 12 mln głodujących.

O pomoc w przezwyciężeniu kryzysu humanitarnego zwrócili się również biskupi Wschodniej Afryki. Głód i pragnienie zmuszają tysiące ludzi do rozpaczliwego poszukiwania pomocy, także do ucieczki do sąsiednich krajów. W obozach dla uchodźców panują katastrofalne warunki żywieniowe i higieniczne. Śmiercią głodową zagrożone jest co najmniej pół miliona dzieci. Sytuację utrudniają konflikty zbrojne, spekulacje cenami żywności oraz korupcja.

Przewodniczący Episkopatu Polski abp Józef Michalik w imieniu Komisji ds. Misji i Caritas Polska zwrócił się do wszystkich diecezji polskich z prośbą o przeprowadzenie zbiórki na rzecz głodujących w Południowym Sudanie i Erytrei.

Odpowiadając na apel Ojca św. Benedykta XVI i przewodniczącego Episkopatu Polski, Ks. Kardynał Stanisław Dziwisz polecił, aby w niedzielę 14 sierpnia br. w każdym kościele i kaplicy Archidiecezji Krakowskiej (również w kościołach zakonnych) została przeprowadzona zbiórka do puszek jako pomoc dla głodującej Afryki.

Zebrane ofiary, w ciągu dwóch tygodni od przeprowadzenia zbiórki, należy przekazać na konto Caritas Archidiecezji Krakowskiej lub Kurii Metropolitalnej w Krakowie, z dopiskiem „pomoc dla Afryki”. Następnie pieniądze te zostaną przekazane do Caritas Polska.

Pielgrzymka z Jasnej Górki na Jasną Górę wyruszyła 3. lipca 2011 roku pod hasłem: „W komunii z Bogiem”. Inicjatywa pielgrzymowania krakowskiego jest kontynuacją „Białego Marszu”, zorganizowanego 17 maja 1981 r., po zamachu na Jana Pawła II. W tym roku pielgrzymka wyruszy po raz 31. Z naszej parafii wyruszyło 15 osób na rekolekcje w drodze. Pielgrzymi nawiedzili nasz kościół z relikwiarzem z krwią bł. Jana Pawła II, który towarzyszy im w drodze. Tegoroczna pielgrzymka ma szczególny wymiar. Będzie wielkim dziękczynieniem Panu Bogu za dar beatyfikacji Jana Pawła II, będzie tez modlitwą o rychłą Jego kanonizację

To już trzydzieste pierwsze pielgrzymowanie a więc szczęśliwe spotkanie Pielgrzymów u tronu Matki Kościoła i Królowej Polski na Jasnej Górze Zwycięstwa. Wspaniała to góra, wysokie wzniesienie, chwałą jest całej ziemi. A dla nas to jest Betel. Miejsce święte i Brama Niebios.  Bóg zebrał ich ze wszystkich krańców tej ziemi aby wielbili Imię Boga. Ludzie Czcigodni! Pielgrzymi kochani!  Pola już bieleją żniwa będą wielkie a Wy tu za czym i po co? Wakacje są. Odpocznijcie trochę. Drogi wczasowiczom blokujecie.

Mówisz, jakbyś za Matką nie tęsknił. Do Częstochowy idę,  Bom grzeszny! (H. Sienkiewicz) bo tu Polska była zawsze wolna!  (S. kard. Wyszyński) Tak ucho natężam ciekawie, że słyszałbym... (A. Mickiewicz) czy serce Matki bije spokojnie czy z trwogą? (por. Jan Paweł II). Do Częstochowy idę, aby spełnić, co nam każe Syn.  Do Częstochowy, bo przednówek. Chleba nam brak! Boga nam brak! Rodzinę biją! Z Polską źle się dzieje! (Wł. Grabski) Tu szukamy nadziei.

Pytasz, skąd mi ta wiara? Kto ją zrozumie i odczyta? Najlepiej latem iść wśród żyta... Kiedy od traw i ponad kłosy ziemia uderza wniebogłosy, O, graj nam, ziemio organistko! Zasłuchaj się... i to wszystko  (K. Wierzyński). Rozumiem, rozumiem to, bo jestem ze wsi. Jestem tu dlatego, że Wy jesteście! A jesteście w tym roku z imieniem sługi Bożego Jana Pawła II i z Nim chcemy wołać: Totus Tuus! Cały Twój jestem, o Maryjo! Królowo Rodzin, I Twoją jesteśmy Rodziną!

Czytaj więcej...