Początki dziejów

0
0
0
s2sdefault
powered by social2s

Początki dziejów Lachowic sięgają przełomu XIII i XIV wieku. Wówczas to napływała tutaj ludność dwoma głównymi szlakami rzecznymi, z północnego zachodu od Śląska, brzegiem Skawy i z północnego wschodu od Krakowa. Wówczas to większość obszaru Karpackiego, aż do granicy Węgier pokrywała wielka puszcza, mało dostępna i bogato zalesiona. W XIV wieku zwłaszcza za panowania ostatniego z Piastów nastąpiło bardzo silne spotęgowanie osadzania się na tych terenach ludzi.

Władca ten pragnął zagospodarować te ogromne puszcze górskie, aby zwiększyć dochody skarbca królewskiego i osiągnąć pewne cele polityczne. W 1327 roku brak pieniędzy pchnął Jana Oświęcimskiego do oddania w lenno księstwa oświęcimskiego w zamian za otrzymaną pomoc finansową ze strony Luksemburczyków. Ten krok oświęcimskiego władcy wywołał inne pociągnięcie króla polskiego. Na pograniczu bowiem Ziemi Krakowskiej, graniczącej z księstwem oświęcimskim na linii rzeki Skawy wytworzyła się niebezpieczna sytuacja. Była to bowiem prosta droga do oddziaływań wpływów czeskich a nawet niemieckich na stolicę państwa. Dlatego król Kazimierz Wielki całą energię gospodarczą skierował w kierunku puszczy podbabiogórskiej oraz w dorzeczu Dunajca, by wyrąbać sobie drogę do sojuszniczych Węgier. Z tego powodu zagospodarowano najpierw dorzecze górnej Skawy niż rozlewiska Stryszawki. W ramach realizacji tych planów królewskich wobec puszczy podbabiogórksiej było wybudowanie w latach 1334 -1336 zamku w Lanckoronie. Był on oparciem w dalszej akcji osadniczej w tymże rejonie. Lachowice rynek Powiększenie (71kB) Osadnictwo rozwijało się głównie wśród rzek karpackich , prawobrzeżnych dopływów Wisły, Soły Skawy, Raby, Dunajca posuwając się ku ich źródłom, a gdy te zostały zasiedlone, zaczęto wdzierać się w górzysty teren międzyrzeczy.

Początek strony