Parafia Lachowice - Właściciele

Właściciele

s2sdefault

Obszar ziemi położony między dolinami rzek: Soły, Wisły, Skawy oraz linią Babiej Góry i Pilska nazywano pierwotnie Białochrobacją Północną. Tereny te należały do księstwa oświęcimskiego, zaś ona od samego początku należała do Ziemi Krakowskiej i wchodziła w skład państwa polskiego. Wśród najstarszych właścicieli księstwa oświęcimskiego należy wymienić: Mieszko Plątonogi (do 1211), Kazimierz I (1211-1229/1230), Mieszko II (1229-1246). W XVII wieku władzę na zamku w Suchej objęła Anna z Lubomierza, zarządzając całym majątkiem dworskim, do którego należała wieś Lachowice. Jej twarde rządy dały się mocno we znaki zamieszkującej na tych terenach Ona to utworzyła w Lachowicach folwark. Kierowała majątkiem aż do roku 1726. W maju 1846 r. doszło do buntu chłopów na podkarpaciu, którzy przestali płacić pańszczyznę. Odpowiedź władz była w formie pacyfikacji zbuntowanych terenów przez oddziały wojskowe. W państwie suskim głównymi miejscami oporu była Tarnawa i Lachowice.

Pierwsze lata panowania w Suchej Branickich to także okres tragedii ludności Lachowic. Na skutek chorób, głodu i epidemii wzrosła zastraszająco śmiertelność. W tym też okresie odpowiednie władze podjęły decyzję o zniesieniu pańszczyzny. Tak oto wówczas przedstawiała się przysięga dla burmistrza Lachowic: " Wykonasz Wasz Mość Pan przed Bogiem Wszechmogącym przysięgę, oraz pod honorem i wiarę ślubować masz jako Najjaśniejszemu, Najłaskawszemu Monarsze i Panu naszemu Franciszkowi Józefowi I z Bożej Łaski Cesarzowi Austryjackiemu, Królowi Węgierskiemu i Czeskiemu, Królowi Lombargi i Wenecji, Dalmacyi, Kroacyi i Sławoni, Galicyi, Lodomergi i Jhryi, Arcyksięciu Austryjackiemu, Wielkiemu Księciu Kraki..., Księciu Zalzburga, Asyżu, Wyższego i Niższego Śląska tudzież Bukowiny, Wielkiemu Księciu Siedmiogrodzkiemu i Margrabiemu Morawy, Uksiążeconemu Hrabiemu Habsburga i Tyrolu każdego czasu wiernym i posłusznym tudzież tegoż Najjaśniejszego Pana sławę, pożytek i służbę w szczególności popierając karę i uszczerbek...w mocy Wasz Mość Pana byłże powstrzymując, odwracając i jako nadanej przez Najjaśniejszego Pana najłaskawiej Konstytucyi wiernie i niezłomnie trzymać się będziesz. Zaprzysięgniesz w szczególności jako Urząd Burmistrza Gmin N.N. sobie nadany wiernie i rzetelnie podług najlepszej wiedzy swojej i swego sumienia sprawować obowiązki Ustawowe gminy z dnia 17 Marca 1849 i następnemi ustawami...obowiązującymi rozporządzeniami na siebie włożone nie, tylko w naturalny ale nadto i w poruczonym sobie zakresie działalność ściśle i sumiennie w całej swej obojętności wypełniać i wszelkimi siłami do tego zmierzać będziesz aby dobro gminy popierać, a praw powaga i posłuszeństwo zjednane były.To co mi dopiero przeczytano, a co dobrze i wyraźnie zrozumiałem winien jestem i chcę wiernie wypełniać.
Tak mi Boże dopomóż. "

W 1922 roku, dobra suskie przeszły drogą wiana w ręce Tarnowskich. Spis danych o zawodach w Lachowicach w 1929 roku.

W okresie II wojny światowej przez Lachowice przeszło kilka wysiedleń. Pierwsze wysiedlenie ok. 1000 mieszkańców Lachowic było to 26 września 1940 r. W tym dniu o godz. 4.00 ludzie zamieszkujący od Wincentego Pająka nad tartakiem aż do Teofila Pająka włącznie mają być gotowi do drogi po 2 godzinach. Drugie wysiedlenie miało miejsce X.1940 r. Wysiedlono wówczas wszystkich "ubogich". Wiele opuszczonych domów przez mieszkańców wysadzono w powietrze inne zaś zburzono lub zamieniono na stajnie. Zniszczono w Lachowicach 69 domów, uszkodzono 34 a spalono 7. Po wojnie wielu mieszkańców wyemigrowało z zamiarem osiedlenia się na ziemiach poniemieckich. Niektórzy powrócili. W 1945 r. lasy i zamek przeszły w ręce państwa, a ziemie rozparcelowano między małorolnych chłopów.

Dla niewidomych

Historia Lachowic

logo2 Sięga XIII wieku. Wtedy to w rejon podbabiogórski napłynęła ludność dwoma głównymi szlakami: z północnego zachodu od Śląska, brzegiem Skawy i z północnego wschodu od Krakowa doliną Raby.
Pierwszymi osadnikami byli Wołosi, którzy pojawili się w XVI wieku. Jednak dopiero w XVII wieku wieś została oficjalnie założona przez Piotra Komorowskiego, właściciela dóbr suskich. Połączona została z czterech osad: Kobylanki, Lubnicy, Łachowic i Mącznej. Lachowice oraz kilka sąsiednich wsi tworzyły tzw. „państwo suskie”, które przechodziło kolejno w ręce Wielopolskich, Branickich i Tarnowskich.
Pierwsza wzmianka o Kobylance, osadzie pasterskiej z przysiółka Mizioły (Lachowice Górne), pochodzi z 1598 roku. Od 1608 roku obecna jest nazwa Lubnicy, zajmującej polany dolnych Lachowic. Większość mieszkańców osiedliła się w Łachowicach, głównej części wsi. Po jej północnej stronie znajdowała się Mączna. Współczesna nazwa, używana od 1670 roku, wzięła się od napływowej ludności określanej jako „Lachowie”.

Najważniejszym zabytkiem wsi jest drewniany kościół św. Piotra i Pawła z 1789 roku. Kościół w Lachowicach reprezentuje typową dla tego obszaru Polski drewnianą architekturę sakralną, która nawiązuje swoim stylem do późnego średniowiecza, ale posiada także elementy barokowe. Wraz z dziewięcioma innymi drewnianymi kościołami południowej Polski został on zgłoszony do wpisania na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO, ale ostatecznie na listę wpisano tylko 6 najstarszych budowli. W 2003 roku kościół został laureatem nagrody Ministra Kultury na „Zabytek Zadbany”. Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa małopolskiego.
Lachowice stanowią punkt wyjścia szlaków turystycznych w Beskid Żywiecki oraz Beskid Mały.