Ty brałaś moje ręce, Mamo, gdy byłam bardzo mała. Bym co dzień rano i wieczorem  modliła się i żegnała. Ty Matko mawiałaś, bym o modlitwie i Mszy niedzielnej zawsze pamiętała. Tyś swoją opieką, lata mej młodości otaczała, i w trudnych chwilach życia, Otuchy dodawała. Za Twój Matko codzienny trud, Niechaj błogosławi cię Bóg. Za niewyczerpaną dobroć Twego serca, i uśmiech bez miary, niechaj Matka Najświętsza darzy Cię łaskami - Bronisława Tomalczyk.

26 maja, obchodzimy Dzień Matki, w najbardziej kolorowym i pachnącym kwiatami miesiącu - Święto to jest wyrazem wdzięczności. Niech nie zabraknie wdzięcznej pamięci o naszych mamach, tych żyjących i tych, które Pan Bóg przywołał już do siebie. Wszystkich zapraszamy na wspólną Eucharystię i modlitwę, podczas której przez wstawiennictwo Najświętszej z wszystkich Matek, Maryi, będziemy dziękować Bogu za nasze mamy, za ich dobre serca i ręce, będziemy prosić o potrzebne łaski w ich codziennym utrudzeniu.

Matka - to ktoś mi najbliższy, najlepszy, jedyny. Wszystko o matce się wie, gdy się ją straci. Kocha mego Tatę, dała mi życie ze swego ciała. Chroniła, karmiła, była ciepłem, światłem, uśmiechem, zdrowiem, płaczem, radością, snem i przebudzeniem, słońcem, wiosną, kwiatem, utrudzeniem, pierwszym słowem, krokiem... braknie słów, bo o matce napisać tomy to za mało. Powiedzieć jedno słowo: Mamo! to za dużo. Pewnie, że znów mówię o swojej Mamie. Nie wiem, jak się czuje mama, która wyrzuca urodzone dziecko albo zabija to, co jej ciąży. Ten stary Kościół wpatrzony w Matkę Bożą nauczył ludzi wielkiego szacunku do matki. Matkę całuje się w rękę. O matce oczekującej na urodzenie dziecka mówiło się w Kościele: Ona jest w stanie błogosławionym. Dlatego nie lubimy bezbożnego słowa - ciąża. Jak ciąży, to się jej pozbądź! Jest wiele praw, przepisów chroniących matkę, ale jest wiele grzechów matek i jest wiele grzechów wobec matki. Ona umie kochać, ale chce być kochana. Są matki, które są same i wychowują dziecko samotnie. Takim całuję obie ręce, bo są dziecku i matką, i ojcem. Wiem, jaki model rodziny przyszłości jest w widzeniu bezbożnych - model rodziny bez miłości. Za mąż wychodzą, żenią się, rozwodzą. Nie ma tam matki ani ojca, są ludzie wspólnych interesów, kochankowie. Jeśli dziecko się trafi, to nie musi to obciążać matki. Są instytucje, które wychowają dziecko. Dziecko nie musi znać matki. Dorośnie, usamodzielni się, poradzi sobie. I będzie całe życie tłuc głową w ścianę, bo to choroba sieroca. Nie słyszeć nigdy serca matki, nie wtulić się do jej serca i nigdy nie widzieć matki - to musi być tragedia człowieka. Tak nigdy nie będzie. Będą piękne, mądre, dobre matki, błogosławione, do Matki Bożej podobne. Zawsze niech będzie słońce, Zawsze niech będzie Mama, Zawsze niech będzie Tata, Zawsze niech będę ja.

Niech ten 26 Maj będzie dniem przypomnienia, że głównie dzięki wszystkim Mamom zawdzięczamy swe istnienia, że zawsze o nich pamiętamy i kochamy, to orędzie, Mama to rzecz święta, dla Niej szacunek zawsze i wszędzie! Mama to ta szczególna osoba, która tuli, obsypuje miłością i jak nikt zna swoje dziecko. Zawsze należy jej się szacunek i wdzięczność. Wszystkim Matkom w naszej parafii składamy życzenia  zdrowia, radości, życzliwości i pomocy najbliższych oraz błogosławieństwa Bożego na każdy dzień. Szczęść Wam, Boże, Kochane Mamy!

Dla niewidomych

W piątek 13 maja 2016 roku cała nasza wspólnota parafialna uczestniczyła w uroczystym rozpoczęciu nabożeństw fatimskich. Homilia dotyczyła postaci Maryi, jako Tej, która jest wzorem słuchania słów Pana, wypełniania Jego woli oraz przodowniczką w drodze wiary. To Ona, troskliwa Matka uczy nas, jak być codziennie bliżej Boga. Całą celebrację zakończyła procesja z figurą Matki Bożej Fatimskiej wokół kościoła, podczas której odśpiewano litanię do Matki Bożej. Na zakończenie został odśpiewany Apel Jasnogórski.

„Matko Odkupiciela... Gwiazdo morska, do nieba ścieżko najprościejsza, Tyś jest przechodnią bramą do raju wiecznego... Racz podźwignąć, prosimy, lud upadający, w grzechach swych uwikłany, powstać z nich pragnący”. Dziś zgromadzeni u Twoich stóp w Cova da Iria, Matko Chrystusa i Matko Kościoła, raz jeszcze zwracamy się do Ciebie, aby podziękować za wszystko, coś uczyniła w ciągu tych trudnych lat dla Kościoła, dla każdego z nas i dla całej ludzkości.

„Okaż, żeś jest Matką!“. Ileż razy kierowaliśmy do Ciebie to wezwanie! Dziś jesteśmy tu, aby dziękować, żeś zawsze nas wysłuchiwała, że okazywałaś się Matką: Matko misyjnego Kościoła idącego drogami ziemi ku trzeciemu milenium chrześcijaństwa, Matko ludzi, dziękujemy Ci za nieustanną opiekę, która pozwoliła nam uniknąć katastrof i nieodwracalnych zniszczeń, umożliwiła postęp i osiągnięcie nowoczesnych zdobyczy społecznych. Matko narodów, dziękujemy za te niespodziewane przemiany, które przywróciły wiarę w przyszłość narodom nazbyt już długo pozostającym w ucisku i upokarzanym; Matko życia, dziękujemy Ci za liczne znaki, mówiące o tym, że jesteś z nami, że chronisz nas przed złem i przed mocami śmierci; byłaś mi Matką zawsze, a w sposób szczególny 13 maja 1981 roku, kiedy czułam przy sobie Twoją opiekuńczą obecność; Matko każdego człowieka, walcząca o życie, które nie zna śmierci. Matko ludzkości, odkupionej krwią Chrystusa. Matko miłości doskonałej, Matko nadziei i pokoju. Święta Matko Odkupiciela.
 
„Okaż, żeś jest Matką!“. Tak, nie przestawaj okazywać, żeś jest Matką wszystkich, świat bowiem potrzebuje Ciebie. Nowa sytuacja narodów i Kościoła wciąż pozostaje chwiejna i niepewna. Wciąż jeszcze istnieje niebezpieczeństwo, że miejsce marksizmu zająć może ateizm w innej postaci, który wychwalając wolność zmierza do zniszczenia samych korzeni moralności ludzkiej i chrześcijańskiej. Matko nadziei, bądź nam towarzyszką drogi, towarzyszką drogi człowieka schyłku XX w., ludzi wszystkich kultur i ras, wszystkich stanów i każdego wieku. Bądź towarzyszką narodów w ich dążeniu do solidarności i miłości wzajemnej. Bądź z młodymi, bohaterami dni pokoju, które nadejdą. Potrzebują Ciebie narody, które niedawno odzyskały przestrzenie wolności i teraz budują swoją przyszłość. Potrzebuje Ciebie Europa, która – od Zachodu po Wschód – nie zdoła odnaleźć swej prawdziwej tożsamości, jeżeli na nowo nie odkryje wspólnych chrześcijańskich korzeni. Potrzebuje Ciebie świat, ażeby położyć kres tak wielu gwałtownym konfliktom, które wciąż jeszcze są jego udręką.

„Okaż, żeś jest Matką!“. Okaż się Matką ubogich – tego, który umiera z głodu, jest śmiertelnie chory, tego, kogo spotkała krzywda i niesprawiedliwość, kto nie znajduje pracy, kto bezdomny i nie ma gdzie się schronić, tego, kto znosi ucisk, jest wyzyskiwany, kto z dala od Boga rozpaczliwie i daremnie szuka uciszenia. Pomóż nam bronić życia, które jest odbiciem miłości Boga, pomóż bronić go zawsze, od świtu aż po jego naturalny zachód. Okaż się Matką jedności i pokoju. Niech nadejdzie kres przemocy i niesprawiedliwości wszędzie tam, gdzie one istnieją, niech w rodzinach rozkwita jedność i zgoda, a pomiędzy narodami wzajemne zrozumienie i szacunek; niech pokój, prawdziwy pokój zapanuje na całym świecie ziemskim! Maryjo, daj światu Chrystusa, który jest naszym pokojem. Niechaj narodów nie dzieli już nienawiść i pragnienie zemsty; świat zaś niech nie ulegnie mirażom fałszywego dobrobytu, który zabija godność osoby i wystawia na nieustanne ryzyko całe stworzenie.

Okaż się Matką nadziei! Czuwaj na czekającej nas jeszcze drodze. Czuwaj nad ludźmi, nad narodami w nowej sytuacji, którym nadal zagraża widmo nowej wojny. Czuwaj nad odpowiedzialnymi za losy państw i nad tymi, co w swoich rękach mają przyszły los ludzki. Czuwaj nad Kościołem zawsze narażonym na zasadzki ducha tego świata. W sposób szczególny czuwaj nad najbliższym zgromadzeniem Synodu Biskupów, ważnym etapem na drodze nowej ewangelizacji Europy. Czuwaj nad moją posługą Następcy Piotra, która jest służbą Ewangelii i służbą ludziom, i kieruj ją ku nowym horyzontom misyjnej działalności Kościoła.

Totus Tuus! W kolegialnej jedności z Pasterzami, w komunii z całym ludem Bożym rozsianym po świecie, odnawiam dziś przed Tobą synowskie zawierzenie rodzaju ludzkiego. Wszyscy powierzamy się Tobie z ufnością. Postanawiamy iść z Tobą za Chrystusem, Odkupicielem człowieka: niechaj nie ciąży nam zmęczenie, trud niech nie opóźnia naszych kroków, przeszkody niech odwagi w nas nie gaszą, a smutek – radości serca. Maryjo, Matko Odkupiciela, zawsze bądź Matką dla wszystkich, czuwaj nad naszą wędrówką i spraw, byśmy w niebie pełni radości oglądali Twojego Syna. Amen!
Jan Paweł II, Fatima, 13 maja 1991 r.

Słońce coraz wyżej, coraz dłuższe i cieplejsze dni. Pora rozpocząć wspólną zabawę. “Bawmy się razem” - zima minęła. Szarość, która otaczała nas dookoła odeszła w zapomnienie. Ciesz się więc każdym promieniem letniego słońca. Bierz sprawy w swoje ręce i działaj. Rusz się z domu i przyjdź na Dzień Lachowic 2016. Przespaceruj się i przyjdź i uśmiechaj się do ludzi!

Trasa Rajdu Rowerowego i Biegu Ulicznego  jest bardzo widokowa, gdyż wiedzie przez bardzo malownicze rejony Lachowic, a publiczność tworzy niepowtarzalną atmosferę. Cała trasa przebiega po asfaltowej drodze.

Zgłoszenia należy dokonywać poprzez stronę internetową www.pomiar czasu - zapisy oraz w dniu imprezy w Biurze Zawodów. Przy zapisywaniu się należy podać IMIĘ, NAZWISKO, DATĘ URODZENIA. Wśród uczestników rajdu i biegu, będą rozlosowane nagrody niespodzianki. Warunkiem wzięcia udziału w losowaniu nagród, będzie posiadanie numeru startowego zawodnika.

Najpiękniejszy to dzień w życiu, dzień niezapomniany Dzień Pierwszej Komunii Świętej, od Boga nam dany.  Wszyscy Aniołowie z nieba dzisiaj się radują,  widząc jak serduszka dzieci wspólnie dziś ślubują:  wiarę, miłość, posłuszeństwo, szczere, dobre chęci;  Każde z nas wytrwałej pracy chętnie się poświęci.  Pobłogosław, dobry Jezu, dziś nasz wiek dziecięcy,  nasze myśli, nasze serca i umysł dziecięcy.

Dzisiaj na Mszy Świętej o godzinie 10.15 Dzieci z naszej parafii po raz pierwszy przystąpiły do Stołu Pańskiego, przyjmując Ciało i Krew Pana Jezusa. W tej uroczystej chwili towarzyszyli im rodzice, ojcowie z parafii i wielu, wielu gości. A piękna wiosenna pogoda pokazała, że mamy piękną wiosnę w naszych sercach. Pierwsza Komunia Święta jest zwieńczeniem rocznych przygotowań. Sakrament Eucharystii (jak wszystkie inne sakramenty) wymaga przygotowania, by można przyjąć go ze zrozumieniem, wiarą i miłością. Nad przygotowaniem dzieci czuwał Ksiądz Proboszcz. No i ma się rozumieć rodzice. Już od kilku dni kościół piękniał wewnątrz przystrojony kwiatami, rodzice dzieci komunijnych sprzątali i ustawiali dekoracje tak, że wczoraj wieczorem wszystko było elegancko gotowe. Dzięki tej pracy kościół wyglądał dziś naprawdę wspaniale. A to przecież symbol pięknie przygotowanych serc dzieci!

Uroczystość zaczęła się przed kościołem, o godzinie 10.00 - Stamtąd dzieci i cała asysta liturgiczna z księdzem proboszczem na czele wkroczyła do kościoła. Liturgię Słowa przygotowały dzieci, które czytały i śpiewały. W kazaniu ksiądz proboszcz przypomniał, że Pan Bóg przychodzi do człowieka, nie pozostawia go samemu sobie. Przychodzi przede wszystkim w swym Słowie, ale także pod postaciami chleba i wina - w Komunii Świętej. Przypomniał, jak ważny jest dzisiejszy dzień. Ważny i piękny. Zapewniał, że on sam jak i rodzice i wszyscy zebrani bardzo cieszą się i są dumni z tego, że dzieci mogą przyjąć Ciało i Krew Pańską. Do Komunii dzieci przystępowały w nawie głównej, bez pośpiechu, radośnie. Wszystko przebiegało spokojnie i dostojnie.

Gdy dziś dzieci szły do kościoła, spotkały różnych ludzi. Może nawet ich nie zauważały, ale oni je widzieli. Zatrzymywali się i patrzyli na dzieci z życzliwym i dobrodusznym uśmiechem. Ludzie zapewne sobie myśleli: Te dzieci idą do Pierwszej Komunii Świętej. To przecież wielkie, nadzwyczajne wydarzenie. Niech wam wydarzenie Pierwszej Komunii nie spowszednieje, Pana Jezusa przyjmujcie nie od święta, ale w każdą niedzielę i święto. Wówczas wasze serca będę bielsze nawet od bialutkiego śniegu.

Po Komunii dzieci podziękowały Panu Bogu. Były także podziękowania dla ludzi: dla księdza proboszcza przede wszystkim, dla wszystkich rodziców. Ksiądz Proboszcz ze swej strony także podziękował gorąco rodzicom, rodzeństwu, a także wszystkim, którzy pomogli przygotować i sprawować tę dzisiejszą piękną liturgię.