Witamy na stronach naszej parafii
Inne
Młyn wodny to budowla z urządzeniem do przemiału ziarna na mąkę i kaszę, poruszanym za pomocą koła wodnego lub turbiny wodnej, usytuowana nad rzekami. Młyny wodne nie tylko mełły zboża. Także cięto w nich drewno, wyrabiano papier, proch do naboi i narzędzia, farbowano materiał. Zazwyczaj towarzyszyły im konstrukcje piętrzące wodę, które utrzymywały jej odpowiedni poziom i regulowały lokalną gospodarkę wodną, a w ich sąsiedztwie często zakładano stawy rybne.
Dla niewidomych
Kościół w Lachowicach, ocieniony jest przepięknymi starymi drzewami - pomnikami przyrody, stanowiący wieniec ochronny. Skupione drzewa - 8 szt. w tym: 5 lip, 1 dąb, 1 jesion, 1 sosna wejmutka o obw. 215 - 460 cm, wys. 18 - 25 m. Organ uznający za pomnik przyrody: Prezydium WRN w Krakowie z dnia: 10.09.1963 r. Rd. IX - 3/30/63. Wszystkie te drzewa znajdują się dookoła kościoła parafialnego ( drewniany - zabytkowy ) - ( inf. z 1965 r. - do 1964 r. wycięto sosnę, jesiona, dęba i 1 lipę ). 4 - lipy skreślone rozporządzeniem Wojewody Bielskiego Nr 13/98 z dnia: 1 września 1998 r.
Zakazuje się:
-
ścinania, wykopywania i podpalania drzewa.
-
Obcinania i obłamywania konarów i gałęzi, uszkodzenia korzeni, wycinania napisów i znaków, oraz jakiegokolwiek niszczenia drzewa.
-
Niszczenia gleby i użytkownika, terenu na składowiska, budowle itp. w promieniu co najmniej 5 metrów od drzewa.
Pod lipkami - ogromne lipy dają kojący cień w upalne dni ( już Jan Kochanowski docenił wypoczynek pod lipą...).
Pod sosnami - zielono i pachnąco.
Pod dębami - zielony parasol liści.
Zimą - tuż za parkanem, można zjeżdżać z górki na sankach, nartach i byle czym.
Lachowice - znalazły się na ustach całego kraju, gdy latem 2001 roku powstało tu rozległe osuwisko, niszcząc kilkanaście domostw i zabudowań gospodarczych osiedla położonego na południowo-wschodnim zboczu Pierchałowej (596 m. n.p.m.). Katastrofa została spowodowana długotrwałymi opadami deszczu i namoknięciem warstw łupkowych mających wychodnie w górnej części zbocza. Ponieważ nachylenie stoku i nachylenie ławic fliszu jest podobne (skały zapadają nieco stromiej), obsunął się pakiet zwietrzelin miąższości 1-7 m, przemieszczając kilkadziesiąt tysięcy metrów sześciennych gruntu na odległość ok. 60 m. Spiętrzony jęzor osuwiska zablokował wody Lachówki, ale natychmiastowe rozkopywanie przeszkody zapobiegło podtopieniu domostw stojących w dolinie potoku. Nie było ofiar, ponieważ mieszkańcy wcześniej opuścili trzeszczące już domy, jednak ludzie ci stracili cały swój dorobek.
Osuwisko - Osuwiskiem nazywamy nagłe przemieszczenie się mas ziemnych powierzchniowej zwietrzeliny i mas skalnych podłoża spowodowane siłami przyrody lub działalnością człowieka (podkopanie stoku lub jego znaczne obciążenie). Jest to rodzaj ruchów masowych, polegający na osuwaniu się materiału skalnego i zwietrzelinowego po pewnej powierzchni. Ruch taki zachodzi pod wpływem siły ciężkości. Osuwiska są szczególnie częste w obszarach o sprzyjającej im budowie geologicznej, gdzie warstwy skał przepuszczalnych i nieprzepuszczalnych występują naprzemiennie.
Strona 2 z 2
- start
- Poprzedni artykuł 1 2
- Następny artykuł
- koniec
Historia Lachowic
Sięga XIII wieku. Wtedy to w rejon podbabiogórski napłynęła ludność dwoma głównymi szlakami: z północnego zachodu od Śląska, brzegiem Skawy i z północnego wschodu od Krakowa doliną Raby.
Pierwszymi osadnikami byli Wołosi, którzy pojawili się w XVI wieku. Jednak dopiero w XVII wieku wieś została oficjalnie założona przez Piotra Komorowskiego, właściciela dóbr suskich. Połączona została z czterech osad: Kobylanki, Lubnicy, Łachowic i Mącznej. Lachowice oraz kilka sąsiednich wsi tworzyły tzw. „państwo suskie”, które przechodziło kolejno w ręce Wielopolskich, Branickich i Tarnowskich.
Pierwsza wzmianka o Kobylance, osadzie pasterskiej z przysiółka Mizioły (Lachowice Górne), pochodzi z 1598 roku. Od 1608 roku obecna jest nazwa Lubnicy, zajmującej polany dolnych Lachowic. Większość mieszkańców osiedliła się w Łachowicach, głównej części wsi. Po jej północnej stronie znajdowała się Mączna. Współczesna nazwa, używana od 1670 roku, wzięła się od napływowej ludności określanej jako „Lachowie”.
Najważniejszym zabytkiem wsi jest drewniany kościół św. Piotra i Pawła z 1789 roku. Kościół w Lachowicach reprezentuje typową dla tego obszaru Polski drewnianą architekturę sakralną, która nawiązuje swoim stylem do późnego średniowiecza, ale posiada także elementy barokowe. Wraz z dziewięcioma innymi drewnianymi kościołami południowej Polski został on zgłoszony do wpisania na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO, ale ostatecznie na listę wpisano tylko 6 najstarszych budowli. W 2003 roku kościół został laureatem nagrody Ministra Kultury na „Zabytek Zadbany”. Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa małopolskiego.
Lachowice stanowią punkt wyjścia szlaków turystycznych w Beskid Żywiecki oraz Beskid Mały.
Galerie
FILM PROMOCYJNY
