Ostatnio dodane

XII - Niedziela Zwykła

Lachowice, dnia: 22 czerwca 2025 roku

„Pochłonięci przez coraz szybszy rytm codziennego życia,
wszyscy potrzebujemy, co jakiś czas zatrzymać się i odpocząć,
aby poświęcić trochę więcej czasu na refleksję i modlitwę”.
Jan Paweł II

Kończy się czerwiec – miesiąc naszej szczególnej modlitwy do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jednak nadal pamiętajmy o powinności wynagradzania Bożemu Sercu za popełniane grzechy, za wszelkie zniewagi i nasze braki  w wierze, nadziei i miłości.

We wtorek  – uroczystość Narodzenia Św. Jana Chrzciciela.

W piątek – Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Z racji uroczystości nie obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.

W sobotę – Wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny.

W piątek dzieci i młodzież przeżywać będą zakończenie roku szkolnego i katechetycznego. Z tej okazji zapraszamy serdecznie do kościoła wraz z rodzicami i nauczycielami na Mszę Świętą w piątek o godzinie 8:00 rano. Niech uczestnictwo w tej Mszy Świętej - nauczycieli, rodziców, dzieci i młodzieży, będzie tym pięknym akcentem wieńczącym trud całorocznej pracy. W sobotę od godz. 17:00 w kościele, będzie okazja do spowiedzi św. przed odpustem i na zakończenie roku szkolnego.

W przyszła niedzielę  29 czerwca obchodzić będziemy uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła w naszej wspólnocie parafialnej będziemy przeżywać Odpust. Msze Święte będą jak w każdą niedzielę. Uroczysta suma odpustowa z procesją będzie o godzinie: 11:45. Na procesję prosimy o przystrojenie feretronów. Dzieci z klasy trzeciej i czwartej niech przyjdą na procesję w strojach liturgicznych. Zapraszamy Poczty sztandarowe, dziewczynki do sypania kwiatów i chłopców dzwoniących na cześć Pana Jezusa. Niech ten dzień odpustu, będzie świętem całej naszej wspólnoty parafialnej.

Informujemy, wszystkich parafian, że w miesiącach wakacyjnych w lipcu i sierpniu nie będzie w niedziele Mszy Świętej o godzinie: 11:45.

Zachęcamy do kupowania w zakrystii lektury prasy katolickiej.

Wszystkim wyjeżdżającym i przyjeżdżającym do naszej parafii życzymy, aby wakacje, urlop, obojętnie gdzie spędzany, był miłym wypoczynkiem, ale też czasem pełnym dobra i wzrostu duchowego.

Rodzinom od numeru: 231 - 250 składamy serdecznie Bóg zapłać za pracę przy sprzątaniu kościoła, oraz za złożoną ofiarę. W tym tygodniu prosimy o pomoc przy sprzątaniu kościoła rodziny od numeru: 251 - 270. W przyszłą niedzielę różaniec w kościele odmówią Róże: Pani Ireny Rawickiej i Pani Ireny Skubel.

Nabożeństwo Czerwcowe - Serce Jezusa, zmiłuj się nad nami

Kto jest spragniony niech przyjdzie i pije

Maj w kościelnej tradycji poświęcony jest Matce Bożej. Maryja nie chce jednak „skupiać” całej uwagi ludu Bożego na sobie. Wiedzie go, bowiem do swojego jedynego Syna. Dlatego też czerwiec poświęcony jest Jezusowi Chrystusowi, którego właśnie w tym czasie czcimy w sposób szczególny w nabożeństwach dedykowanych Jego Najświętszemu Sercu. Jest ono - jak nauczał papież Leon XIII - „symbolem i żywym obrazem nieskończonej miłości” Jezusa do wiernych.

Podczas nabożeństwa odmawia się lub śpiewa litanię do Serca Jezusowego i akt zawierzenia, a także śpiewa pieśni. Jeśli modlitewne spotkanie odbywa się w kościele, to zebrani klęczą przed wystawionym Najświętszym Sakramentem.

Nabożeństwa czerwcowe, odprawiane w obecnej formie, pojawiły się dość późno, bo dopiero w XIX wieku. Sam kult Serca Jezusowego został już wcześniej zainicjowany przez św. Małgorzatę Marię Alacoque - francuską wizytkę. Zakonnica ta w drugiej połowie XVII stulecia doświadczyła objawień Pana Jezusa, który wzywał ją do upowszechnienia w całym Kościele nabożeństwa ku czci swojego Serca. W Polsce nabożeństwa ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa były znane najpierw w klasztorach Wizytek w Warszawie, Krakowie i Lublinie. Potem zostały zaaprobowane przez biskupa Lublina i polecone do odprawiania w jego diecezji. Następnie rozprzestrzeniły się na terenie całego kraju. Nabożeństwo czerwcowe składa się z dwóch podstawowych elementów: adoracji Najświętszego Sakramentu oraz Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Historia powstania tej Litanii jest dosyć ciekawa. Gdy w XVIII wieku w Marsylii wybuchła zaraza, jedna z zakonnic ułożyła ją, aby wybłagać ratunek dla miasta. Po pewnym czasie zaraza ustąpiła. Początkowo modlitwa ta składała się z 26 wezwań, później dodano do niej jeszcze 7, dzięki czemu Litania licząca 33 prośby upamiętnia symboliczną liczbę lat życia Jezusa na ziemi. Wielkim zwolennikiem i czcicielem Serca Jezusowego był Ojciec Święty Jan Paweł II, który wielokrotnie dawał wyraz swej radości z faktu, że w Polsce ta forma pobożności jest wciąż obecna. W Elblągu w 1999 r. powiedział: „Cieszę się, że ta pobożna praktyka, aby codziennie w miesiącu czerwcu odmawiać albo śpiewać Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa, jest w Polsce taka żywa i ciągle podtrzymywana”. Jest to pochwała, ale i zadanie dla nas - katolików, rodaków Jana Pawła II. Zadanie, aby te nabożeństwa przetrwały i były kultywowane przez kolejne pokolenia.

Kościół rzymskokatolicki widzi w tym nabożeństwie symbol miłości Boga ku ludziom. Chciałby także rozbudzić w sercach ludzkich wzajemną miłość ku Bogu poprzez to nabożeństwo. Nadto sam Chrystus nadał temu nabożeństwu wybitnie kierunek ekspiacyjny: ma nas ono uwrażliwiać na grzech, mobilizować w imię miłości Chrystusa do walki z nim oraz do wynagradzania za tych, którzy najwięcej ranią Boże Serce.

Boże Ciało – Lachowice 2025

W Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa nasz Pan – żywy i prawdziwy – wyszedł na ulice Lachowic, by pielgrzymować pośród nas. Przeszedł przez naszą wioskę, ogrody i domy, by pobłogosławić, by napełnić nasze serca pokojem, nadzieją i miłością. Jezus – obecny w Najświętszym Sakramencie – nie pozostał zamknięty w świątyni. On wyszedł do swoich dzieci, by być blisko ich codzienności. My zaś, mieszkańcy tej ziemi, jesteśmy jak pielgrzymi. Każdy z nas przemierza drogę swojego życia – czasem prostą i lekką, innym razem stromą, kamienistą, trudną do przejścia. Kroczymy przez codzienność, dzień po dniu, zmagając się z troskami, przeżywając radości, śmiejąc się i płacząc, pracując i odpoczywając. Wszystko to jest częścią naszej życiowej wędrówki – pielgrzymki ku wieczności.

Jednak w tej drodze nigdy nie jesteśmy sami. Choć czasem wydaje nam się, że idziemy w ciszy, w samotności, w ciemności – On jest. Chrystus. Ten, który zna każde serce. Ten, który wie, co przeżywamy. Ten, który idzie razem z nami, nawet jeśli nie zawsze to dostrzegamy. Boże Ciało przypomina nam, że Bóg naprawdę jest blisko. Nie tylko w wielkich świątyniach, ale także na naszych wiejskich drogach, wśród domów, wśród ludzi, w sercach tych, którzy Go przyjmują. Idąc w procesji, modląc się, śpiewając, klęcząc – dajemy świadectwo wiary, że On jest z nami. Że Go kochamy. Że Go potrzebujemy. Niech ta uroczystość stanie się dla nas wszystkich umocnieniem. Niech przypomina, że nawet najdłuższa i najtrudniejsza pielgrzymka życia ma sens – bo prowadzi do spotkania z Bogiem. I że każdy nasz krok, nawet ten najbardziej niepozorny, może stać się krokiem ku świętości, jeśli idziemy razem z Chrystusem.