Życie każdego człowieka kończy się śmiercią. "Wszelkie ciało starzeje się jak odzienie i to jest odwieczne prawo: na pewno umrzesz" (Syr 14, 17).

Śmierć przychodzi niespodziewanie, niejednokrotnie zabiera człowieka w pełni sił, dosięga dorosłych i dzieci. Pozostający przy życiu tracą kogoś bliskiego, jest to trudna chwila dla każdego.

Po śmierci bliskiego nam człowieka w pierwszej kolejności kierujemy się po Kartę Zgonu, następnie z Kartą Zgonu oraz dowodem osobistym zmarłego udajemy się do Urzędu Stanu Cywilnego, by uzyskać Akt Zgonu. Akt Zgonu jest ważnym dokumentem, tylko na jego podstawie strona kościelna może dokonać pochówku. W dalszej kolejności udajemy się do kancelarii parafialnej, gdzie przedstawiamy Akt Zgonu i Kartę Zgonu oraz ustalamy datę i godzinę pogrzebu. Dalej kierujemy się do grabarza, któremu  przekazujemy z kancelarii parafialnej pisemną informację dotyczącą daty i godziny pogrzebu, po czym kierujemy się do wybranego przez siebie zakładu pogrzebowego.

Pogrzeb nie jest sakramentem, jest ostatnią posługą ludzi dla ludzi (człowieka) na ziemi. Jest to "ostatnie pożegnanie, jakie wspólnota chrześcijańska oddaje swemu członkowi, zanim jego ciało będzie wyniesione i pogrzebane." Śmierć w rodzinie należy do najbardziej przykrych przeżyć. Pamiętajmy jednak wtedy o Chrystusie, który zapewnia nas o życiu wiecznym i który stale jest z nami jako nasza jedyna pociecha, nadzieja i ostoja. Dlatego łączmy się w takich chwilach z Jezusem, który zapewnia: "Kto wierzy we Mnie, nie umrze na wieki".

Kościół, który jak matka nosił sakramentalnie w swoim łonie chrześcijanina podczas jego ziemskiej pielgrzymki, towarzyszy mu na końcu jego drogi, by oddać go "w ręce Ojca". Ofiaruje on Ojcu, w Chrystusie, dziecko jego łaski i w nadziei składa w ziemi zasiew ciała, które zmartwychwstanie w chwale. Zachęca się rodzinę zmarłej osoby do przystąpienia do Sakramentu Pokuty i Pojednania (spowiedź), a w czasie Eucharystii przyjęcie komunii świętej w intencji zmarłego. Warto też naśladować piękny zwyczaj zamawiania Mszy świętej za Zmarłego zamiast kwiatów czy wieńców pogrzebowych. Zamawianie Mszy św. w 30-tym dniu po śmierci, a także Mszy św. Gregoriańskiej za Zmarłych członków naszych rodzin.

Praktyka Mszy św. Gregoriańskich, znana jest w Kościele od czasów św. Grzegorza I, papieża, który polecił odprawić za pewnego zmarłego zakonnika, bez przerwy w kolejne dni 30 Mszy św. Zmarły ukazał się później Świętemu Papieżowi i podziękował, za wyrwanie go z mąk czyśćcowych, po czym praktyka ta upowszechniła się w całym Kościele.

Czytaj więcej...