Witamy na stronach naszej parafii
Aktualności
Co to są Małopolskie Dni Dziedzictwa Kulturowego?
Małopolskie Dni Dziedzictwa Kulturowego to niepowtarzalna okazja do odwiedzenia wybitnych, często unikatowych obiektów, także zabytków mało znanych oraz tych, które pozostając w rękach prywatnych, nie są na co dzień dostępne.
Podczas Dni prezentowane są pałace i kompleksy dworskie, muzea, klasztory, wiekowe ogrody i stare nekropolie oraz zabytki budownictwa i sztuki ludowej, będące świadectwem kultury i historii Małopolski. Atrakcyjny program towarzyszący zwiedzaniu oraz specjalnie opracowane mini przewodniki gwarantują przeżycie wyjątkowej lekcji historii.
Małopolskie Dni Dziedzictwa Kulturowego zyskują dodatkową oprawę dzięki poprzedzającym je działaniom towarzyszącym: warsztatom i konkursom.
Małopolskie Dni Dziedzictwa Kulturowego to wydarzenie niezwykłej wagi dla całego województwa, a także święto dla współtworzących je społeczności lokalnych.
" I trzej królowie, i trzej królowie ze Wschodu przybyli..."
Święto Objawienia Pańskiego / Epifania /, zwane Trzech Króli należy do pierwszych świąt ustanowionych przez Kościół. Wprowadzono je na początku IV wieku na Wschodzie jako rocznicę objawienia sie Boga całemu światu.Ten cały świat to równiez ludy nieżydowskie i pogańskie, które są reprezentowane przez mędrców ze Wschodu.Kim byli trzej królowie?-mędrcami,magami,którzy wyruszyli prawdopodobnie z Iranu by pokłonić się małemu Jezusowi. Nie wiemy jak sie nazywali,ale w chrześcijaństwie zachodnim przyjęto imiona Kacper,Melchior i Baltazar. Ewangelia opowiada o trzech mędrcach,którzy za gwiazda szli do Betlejem, by złożyć pokłon maleńkiemu królowi żydowskiemu.Odnalazłszy stajenkę z Dzieciątkiem ofiarowali mu najcenniejsze wówczas dary:mirrę,kadzidło i złoto / kadzidło i mira były wtedy w cenie złota /.To właśnie w Trzech Króli święci się kadzidło,mirrę,wodę i kredę,którą chodząc po kolędzie ksiądz wypisuje na drzwiach K+M+B,co zwykło się intrpretować jako pierwsze litery imion Trzech Króli / Kacper+Melchior+ Baltazar /.Jest to natomiast skrót od Christus Mansionem Benedicat - Niech Chrystus błogosławi temu domowi.
Po zaciemnionym niebie biegnie smuga kolorowa,
z ogonem rozpryskującym się po królestwie nocy.
Po chwili znika w blasku księżyca,
tak jak rok miniony.
Lecz coś po nim pozostanie - wspomnienia i marzenia.
Szczęście i te dni gorsze, 
słowa raniące i te kojące.
Uśmiech igrający ze łzami.
A my życzymy Wam,
aby te wspomnienia, które pozostaną w pamięci w Nowym Roku były inne.
Z marzeniami,
masą dobrych dni,
słowami płynącymi z serca, które uszczęśliwią,
wspomnienia z masą miłości i przyjaźni.
Życzą: Duszpasterze, oraz Redaktorzy serwisu parafia-lachowice.pl
Adres:
Parafia Rzymskokatolicka Lachowice - pw. św. Apostołów Piotra i Pawła
Lachowice 178,
34-232 Lachowice,
tel.+48 (33) 874-80-44
Konto Parafii: Bank PKO BP
Numer konta: 21 1020 1433 0000 1002 0035 4977
e - mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Dla niewidomych
Historia Lachowic
Sięga XIII wieku. Wtedy to w rejon podbabiogórski napłynęła ludność dwoma głównymi szlakami: z północnego zachodu od Śląska, brzegiem Skawy i z północnego wschodu od Krakowa doliną Raby.
Pierwszymi osadnikami byli Wołosi, którzy pojawili się w XVI wieku. Jednak dopiero w XVII wieku wieś została oficjalnie założona przez Piotra Komorowskiego, właściciela dóbr suskich. Połączona została z czterech osad: Kobylanki, Lubnicy, Łachowic i Mącznej. Lachowice oraz kilka sąsiednich wsi tworzyły tzw. „państwo suskie”, które przechodziło kolejno w ręce Wielopolskich, Branickich i Tarnowskich.
Pierwsza wzmianka o Kobylance, osadzie pasterskiej z przysiółka Mizioły (Lachowice Górne), pochodzi z 1598 roku. Od 1608 roku obecna jest nazwa Lubnicy, zajmującej polany dolnych Lachowic. Większość mieszkańców osiedliła się w Łachowicach, głównej części wsi. Po jej północnej stronie znajdowała się Mączna. Współczesna nazwa, używana od 1670 roku, wzięła się od napływowej ludności określanej jako „Lachowie”.
Najważniejszym zabytkiem wsi jest drewniany kościół św. Piotra i Pawła z 1789 roku. Kościół w Lachowicach reprezentuje typową dla tego obszaru Polski drewnianą architekturę sakralną, która nawiązuje swoim stylem do późnego średniowiecza, ale posiada także elementy barokowe. Wraz z dziewięcioma innymi drewnianymi kościołami południowej Polski został on zgłoszony do wpisania na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO, ale ostatecznie na listę wpisano tylko 6 najstarszych budowli. W 2003 roku kościół został laureatem nagrody Ministra Kultury na „Zabytek Zadbany”. Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa małopolskiego.
Lachowice stanowią punkt wyjścia szlaków turystycznych w Beskid Żywiecki oraz Beskid Mały.
Galerie
FILM PROMOCYJNY
