Gorzelnictwo
Ludność tubylcza od dawien dawna znała alkohol przywieziony z okolic Wadowic pod nazwą „okowity”. Gorzelnie w suszczyźnie spotykamy dopiero w roku 1786, a mianowicie w Ślemieniu i Suchej.
W Suchej powstał także browar piwny w roku 1831,który zaopatrzał w piwo okolicę do 1900 roku. Z chwilą powstania gorzelni w Suszczyźnie, właściciele zamku suskiego poczęli budować „pańskie karczmy” po wsiach i wydzierżawiać Żydom, którzy szczególnie po roku 1867 w liczbie około 140 rodzin osiedlili, płacąc czynsz od 35-50 zł. reńskich rocznie.
„Karczmy pańskie” zniosła hrabina z Hołyńskich Branicka w roku 1888 na obszarze swych dóbr suskich pod wpływem bogobojnego ks. Józefa Kozaka, proboszcza z Lachowic, który wspomnianą właścicielkę przekonał tym, że głównym czynnikiem demoralizacji ludności wiejskiej, nawet znieważania Sakramentów Świętych są „karczmy pańskie”. Na skutek zniesienia „pańskich karczem” wyniosło się 140 rodzin żydowskich, stąd też zjawisko, że są gminy Suszczyzny nie mające, ani jednej karczmy z Żydem na dobrach pańskich.
Sięga XIII wieku. Wtedy to w rejon podbabiogórski napłynęła ludność dwoma głównymi szlakami: z północnego zachodu od Śląska, brzegiem Skawy i z północnego wschodu od Krakowa doliną Raby.
