Pasterstwo
Osiadła ludność białochrobacka na licznych polanach i halach obecnej Suszczyzny trudniła się wypasem bydła, koni, głównie owiec, co stanowiło podstawowe zajęcie, dochód i utrzymanie.
Z pasterstwem złączone było tkactwo wełny na ubrania, skórnictwo na wyrób „kierpcy”,rzemieni i kożuchów. Główną, sławną miejscowością z domowej wyprawy skór były Zembrzyce, do czego i dzisiaj odnosi się z zamiłowaniem.
Majdan
W miarę możności napływu ludności rolniczej tubylczej rozwinęło się rolnictwo przez karczowanie lasów, zmieniając nizinne okolice leśne pod uprawę roli. Z olbrzymiej masy drzewnej z wykarczowanej wypalano” węgiel drzewny” do obróbki żelaza w kuźniach, wyciągano z niego dziecheć, smołę, zaś popiół używano do wyrobu szkła. Pracami powyższymi zajmowali się specjaliści zwani „majdakami”,zaś typ pracy nazwano „majdanem”.
Sięga XIII wieku. Wtedy to w rejon podbabiogórski napłynęła ludność dwoma głównymi szlakami: z północnego zachodu od Śląska, brzegiem Skawy i z północnego wschodu od Krakowa doliną Raby.
