Dzięki Ci, Boże, że mnie ukochałeś,
dzięki, że dobrych rodziców mi dałeś.
Proszę serdecznie, dobry Ojcze z nieba,
daj im wszystkiego, czego im potrzeba.
bł. Jan Pawęł II
Pan Jezus wędrując po palestyńskiej ziemi chętnie przytulał do siebie dzieci, kładąc ręce na ich głowy i udzielał im swego błogosławieństwa. Prośmy Go, aby udzielił swej łaski dzieciom z naszej wspólnoty parafialnej, w dniu ich święta a także wszystkim dzieciom na całym świecie. Pan Jezus również podczas swego ziemskiego życia bronił je przed zgorszeniem. Powiedział:, „Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza”.
Dzieci są skarbem rodziny i całego społeczeństwa. Od samego początku swego życia, także wtedy, gdy jeszcze nie umieją mówić ani pracować, potrafią obdarzać innych szczęściem. Ofiarowują świeżość swego człowieczeństwa, zdolność przyjmowania aktów miłości i odpowiadania na nie swoją miłością. Dziękujmy Bogu wszechmogącemu, że wzbogacił świat i całe nasze życie pięknem dziecięctwa. Cieszymy się, że są w naszej wspólnocie parafialnej dzieci. Cieszą nas każde zdolności, które w nich odkrywamy. Radujemy się, gdy są zdrowe i dobrze się rozwijają. Cieszymy się, gdy możemy przeżywać ich wzrastanie w życiu duchowym. Panie, dziękujemy Ci za wszystkie dzieci. Chcemy im pomóc, aby stały się takie, jakimi Ty pragniesz ich widzieć. Bardzo chcielibyśmy zachować cierpliwość, zwłaszcza, kiedy dzieci sprawiają nam ból. Prosimy Cię, Boże, pobłogosław nasze dzieci. Naucz je, aby z dnia na dzień coraz bardziej zdecydowanie brały ster swego życia i zmierzały do celu, który Ty im wskazujesz. Daj im łaskę silnej wiary, która przenikałaby wszystkie ich myśli i czyny. Pozwól im kiedyś w życiu wykonywać takie zadania, które napełnią ich serca radością. Jeżeliby zbłądziły, przywiedź je z powrotem na właściwą drogę.
Kiedyś o Jezu, chodził po świecie, Brałeś dziateczki w objęcia Swe, Patrz, tu przed Tobą stoi Twe dziecię: Do serca Twego przytul i mnie. Byłeś Dzieciątkiem, Ty wielki Boże, W żłóbku płakałeś nad światem złym, Nie płacz Dzieciątko, ja Ci w pokorze, Serce me daję, Ty mieszkaj w nim! Kto by u siebie dziecię przyjmował, Rzekłeś, że wtenczas przyjmie Cię, Dzięki Ci, Jezu, żeś nas miłował! Za to Cię kochać na wieki chcę! Rzekłeś: "Nie może ze mną być w niebie, Kto nie chce dziecku podobnym być", Ja, dziecię Twoje, chcę przyjść do Ciebie, Daj mi niewinnie do śmierci żyć. Kiedy w ostatniej będę potrzebie, Gdy się rozstanę ze światem tym, Zlituj się, Jezu, weź mnie do Siebie, Niech wiecznie spocznę przy Sercu Twym.
Pamiętajmy w naszych modlitwach o dzieciach jako największym darze od Boga. Wszystkim naszym dzieciom życzymy na co dzień wiele życzliwości i ciepła od najbliższych, duchowego wzrostu na chwałę Bogu i ludziom. Niech słonko mocno Wam świeci, aby mogły się bawić wszystkie dzieci, aby wszyscy mali dobrze dzień ten wspominali!
Sięga XIII wieku. Wtedy to w rejon podbabiogórski napłynęła ludność dwoma głównymi szlakami: z północnego zachodu od Śląska, brzegiem Skawy i z północnego wschodu od Krakowa doliną Raby.
