Parafia Lachowice - Otoczmy troską życie Patrycji

s2sdefault

" Krew jest bezcennym lekiem, potrzeba jej codziennie i to w dużych ilościach. Tego leku mimo wielu prób i postępu w nauce nie udało się wytworzyć syntetycznie. Krew pozwala ratować życie i zdrowie, i każdy z nas może jej kiedyś potrzebować. Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi. Serce ma ten, kto ma je dla innych. Oddając własną krew, dobrowolnie i bezinteresownie, to gest o wysokiej wartości moralnej i obywatelskiej. To DAR ŻYCIA...Niech dawcy krwi, którym należy się wdzięczność wszystkich, będą coraz liczniejsi we wszystkich częściach świata. " - Jan Paweł II. (1920 - 2005)

krew

Gminny Klub Honorowych Dawców Krwi Polskiego Czerwonego Krzyża w Lachowicach, zachęca gorąco tych wszystkich, którzy cieszą się dobrym zdrowiem, aby udali się w najbliższych dniach do Centrum Krwiodawstwa w Suchej Beskidzkiej i złożyli dar własnej krwi, dla ratowania życia Patrycji Hernas, która 5 września uległa ciężkiemu wypadkowi drogowemu w sąsiedniej Parafii. Patrycja w stanie krytycznym została przetransportowana śmigłowcem do Szpitala w Prokocimiu, gdzie oczekuje naszej pomocy w postaci krwi, którą można oddać w Suskim Krwiodawstwie na rzecz Klubu HDK w Lachowicach, ze wskazaniem dla Patrycji Hernas. Będzie to wyraz naszej solidarności z chorą i cierpiącą Patrycją, na wzór Chrystusa Miłosiernego, który nigdy nie przechodził obojętnie obok potrzebujących. Robiąc właściwie tak nie wiele, wystarczy tylko przyjść, możesz uczynić tyle dobrego. Najcenniejszą wartością jest ludzkie życie. Dlatego pomóżmy Patrycji. Musisz żyć dla innych, jeśli chcesz żyć z pożytkiem dla siebie. W trosce o ludzkie życie módlmy się za wszystkich chorych o fachową pomoc w przywróceniu ich zdrowiu, także, by umieli przyjąć cierpienie jako drogę prowadzącą do radości nieba.

Dla niewidomych

Historia Lachowic

logo2 Sięga XIII wieku. Wtedy to w rejon podbabiogórski napłynęła ludność dwoma głównymi szlakami: z północnego zachodu od Śląska, brzegiem Skawy i z północnego wschodu od Krakowa doliną Raby.
Pierwszymi osadnikami byli Wołosi, którzy pojawili się w XVI wieku. Jednak dopiero w XVII wieku wieś została oficjalnie założona przez Piotra Komorowskiego, właściciela dóbr suskich. Połączona została z czterech osad: Kobylanki, Lubnicy, Łachowic i Mącznej. Lachowice oraz kilka sąsiednich wsi tworzyły tzw. „państwo suskie”, które przechodziło kolejno w ręce Wielopolskich, Branickich i Tarnowskich.
Pierwsza wzmianka o Kobylance, osadzie pasterskiej z przysiółka Mizioły (Lachowice Górne), pochodzi z 1598 roku. Od 1608 roku obecna jest nazwa Lubnicy, zajmującej polany dolnych Lachowic. Większość mieszkańców osiedliła się w Łachowicach, głównej części wsi. Po jej północnej stronie znajdowała się Mączna. Współczesna nazwa, używana od 1670 roku, wzięła się od napływowej ludności określanej jako „Lachowie”.

Najważniejszym zabytkiem wsi jest drewniany kościół św. Piotra i Pawła z 1789 roku. Kościół w Lachowicach reprezentuje typową dla tego obszaru Polski drewnianą architekturę sakralną, która nawiązuje swoim stylem do późnego średniowiecza, ale posiada także elementy barokowe. Wraz z dziewięcioma innymi drewnianymi kościołami południowej Polski został on zgłoszony do wpisania na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO, ale ostatecznie na listę wpisano tylko 6 najstarszych budowli. W 2003 roku kościół został laureatem nagrody Ministra Kultury na „Zabytek Zadbany”. Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa małopolskiego.
Lachowice stanowią punkt wyjścia szlaków turystycznych w Beskid Żywiecki oraz Beskid Mały.