Święty Piotr Apostoł

Święty Piotr, a właściwie Szymon, był rybakiem i pochodził prawdopodobnie z któregoś z miasteczek położonych na brzegu jeziora Genezaret. Był człowiekiem żonatym, choć nie wiemy, czy miał dzieci. Był człowiekiem prostym, choć nie oznacza to, że niewykształconym. Całe jego życie odmieniło spotkanie z Jezusem z Nazaretu. Powołał on Szymona, by poszedł za Nim, aby stał się rybakiem ludzi. Piotr, bo takie imię nadał mu Jezus, był traktowany w gronie uczniów Jezusa jako osoba zajmująca szczególną pozycję. W Ewangeliach wymienia się go na pierwszym miejscu wśród apostołów. Wyznając, w imieniu innych apostołów, wiarę w Boże synostwo Chrystusa, otrzymał „władzę kluczy”, a więc obietnicę, że będzie fundamentem Kościoła. Był także świadkiem szczególnych chwil w działalności Jezusa: Jego przemienienia na Górze Tabor i wskrzeszenia córki Jaira. W czasie męki Jezusa Chrystusa Piotr zachował się wyjątkowo małodusznie, bowiem zaparł się swego Mistrza. Potem gorzko żałował swego kroku i po zmartwychwstaniu Jezusa, stanął na czele wspólnoty uczniów w Jerozolimie. Według Dziejów Apostolskich to właśnie on podjął kluczową dla rozwoju Kościoła decyzję o przyjmowaniu do wspólnoty chrześcijańskiej osób spoza kręgu wyznawców judaizmu. Pełnił funkcję biskupa wspólnoty w Antiochii, a potem w Rzymie. Tam około roku 64 został zamęczony – ukrzyżowany głową w dół. Na jego grobie powstała bazylika w Watykanie nazwana jego imieniem (obecnie najważniejsza świątynia Kościoła katolickiego).

Święty Paweł Apostoł

Święty Paweł urodził się ok. 5 - 10 roku w Tarsie w Cylicji (obecnie Turcja). Był Żydem, ale od urodzenia posiadał też obywatelstwo rzymskie - z tego względu oprócz hebrajskiego imienia Saul (inaczej Szaweł) otrzymał łacińskie imię Paulus (Paweł). Z zawodu był tkaczem specjalizował się w wyrabianiu namiotów, po przybyciu do Jerozolimy studiował Torę w słynnej szkole Gamaliela, jako urodzony w środowisku diaspory znał także kulturę hellenistyczną. Był człowiekiem wykształconym i religijnym Żydem sympatyzującym z sektą faryzeuszy. Prawdopodobnie nigdy nie spotkał osobiście Jezusa, był natomiast świadkiem i pewnym sensie współuczestnikiem ukamienowania św. Szczepana - w czasie, gdy oprawcy rzucali kamienie Szaweł pilnował ich ubrań. W ten sposób stał się znanym przeciwnikiem tworzącej się właśnie grupy wyznawców Chrystusa: uważał ich za sektę szkodliwą dla religii żydowskiej. Zwalczał ich więc z całą stanowczością o czym często mówił: "Słyszeliście przecież o moim postępowaniu ongiś, gdy jeszcze wyznawałem judaizm, jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży i usiłowałem go zniszczyć, jak w żarliwości o judaizm przewyższałem wielu moich rówieśników z mego narodu, jak byłem szczególnie wielkim zapaleńcem w zachowywaniu tradycji moich przodków".

Dla niewidomych