0
0
0
s2sdefault
powered by social2s
"...Wszystko się kiedyś zakończy, Radości śmiech i smutek klęski, Bóg, co połączył, to rozłączy, Opadnie z duszy w grób proch ziemski...” Takie myśli – jak słowa poety – gromadzą nas w dziś na cmentarzach. Przychodzimy z szacunku dla naszych bliskich, których „proch ziemski” tu się znajduje; ale przychodzimy też trochę z niepokojem dotyczącym przyszłości nas samych. Jesteśmy by pomodlić się za tych co odeszli z naszej teraźniejszości, ale też by pomyśleć o sobie. O swojej przyszłości.
  • DSC_0003
  • DSC_0005
  • DSC_0006
  • DSC_0007
  • DSC_0008
  • DSC_0011
  • DSC_0012
  • DSC_0014
  • DSC_0015
  • DSC_0019
  • DSC_0020
  • DSC_0021
  • DSC_0022
  • DSC_0024
  • DSC_0026
  • DSC_0026p
  • DSC_0029
  • DSC_0032
  • DSC_0033
  • DSC_0034
  • DSC_0035
  • DSC_0036
  • DSC_0040
  • DSC_0041
  • DSC_0045
  • DSC_0047
  • DSC_0053
  • DSC_0054
  • DSC_0056
  • DSC_0060
  • DSC_0069
  • DSC_0070
  • DSC_0072
  • DSC_0075
  • DSC_0077
  • DSC_0078
  • DSC_0079
  • DSC_0081
  • DSC_0086
  • DSC_0086i
  • DSC_0091-
  • DSC_0091
  • DSC_0094
  • DSC_0097
  • DSC_0098
  • DSC_0102
  • DSC_0111
  • DSC_0114
\A w jej kontekście również pomyśleć o teraźniejszości w której żyjemy. I to chyba dobrze, że tak właśnie jest. Że myśląc o naszych zmarłych, przy grobach których stoimy, myślimy też o sobie. Bo biada byłoby nam, gdyby dzień dzisiejszy był tylko i wyłącznie tradycją! Choćby najpobożniejszą, ale tylko tradycją i niczym więcej!